Terapia SI

Integracja sensoryczna

Integracja sensoryczna to proces polegający na przetwarzaniu bodźców, które docierają do człowieka i są odbierane przez wszystkie zmysły. Układ nerwowy człowieka odbiera i integruje te informacje w taki sposób, aby umożliwić możliwie najlepsze funkcjonowanie człowieka w środowisku. Mózg w każdej chwili życia odbiera, sortuje i przetwarza docierające do niego bodźce, zmysły współdziałają aby umożliwić człowiekowi wykonywanie zróżnicowanych aktywności.

Trzy podstawowe najwcześniej dojrzewające zmysły leżą u podstaw rozwoju psychoruchowego człowieka to dotyk, propriocepcja (czyli czucie głębokie) oraz układ przedsionkowy dostarczający informacji na temat ruchu ciała w przestrzeni. Prawidłowe funkcjonowanie tych zmysłów warunkuje rozwój pozostałych (węchu, smaku, wzroku i słuchu).

Metoda integracji sensorycznej została stworzona w USA w latach 60 ubiegłego wieku przez psychologa, pedagoga i jednocześnie terapeutkę zajęciową Dr Jean Ayres, która przez lata pracując z dziećmi rozwijała i doskonaliła swoją metodę, czerpiąc przy tym z wiedzy z zakresu neurofizjologii, psychologii oraz prawidłowego rozwoju dziecka.

Zaburzenia integracji sensorycznej

Z różnych przyczyn procesy integracji sensorycznej mogą nie przebiegać prawidłowo, utrudnia to funkcjonowanie człowieka w codziennym życiu, wpływając przez to także na rozwój społeczny i stan emocjonalny. Zaburzenia Integracji Sensorycznej występują u osób zdrowych neurologicznie, w normie intelektualnej. Należy podkreślić, że z zaburzeń integracji sensorycznej się "nie wyrasta" dotyczą one zarówno dzieci, młodzieży jak i dorosłych.

Wyróżnia się kilka typów zaburzeń przetwarzania sensorycznego, mogą one powodować bardzo zróżnicowane zachowania, poniżej przedstawiono niektóre z nich:

• nadmierne pobudzenie, nadmierna aktywność, dążenie do ruchu, silna preferencja określonego ruchu (np. kręcenie się w koło, huśtanie),
• problem z koncentracją uwagi, sprawianie wrażenia nie słyszenia poleceń,
• niezgrabność ruchowa, częste potykanie się, wpadanie na przedmioty, problem z naśladowaniem ruchu,
• problemy z nauką nowych aktywności ruchowych np. jeżdżenie na rowerze, niechęć do gier zespołowych, trudności z kopaniem, rzucaniem i łapaniem piłki,
• problemy z samodzielnością, samoobsługą (np. trudności z ubieraniem, zapinaniem guzików),
• opóźniona mowa, problemy z mową,
• problemy ze snem, zasypianiem,
• agresja, złość bez powodu, problem z uspokojeniem się,
• nadmierna reakcja na pewne dźwięki, zapachy, smaki,
• trudności w uczeniu, problemy ze skupieniem uwagi i z koncentracją,
• szybka męczliwość, nieprawidłowa pozycja stojąca/siedząca,
• trudności w umiejętnościach szkolnych np. problem z czytaniem i pisaniem, rysowaniem także przepisywaniem tekstu z tablicy,

Są to pewne przykładowe trudności, które nie świadczą jednoznacznie o zaburzeniu, jednak u podłoża tych trudności i problemów mogą leżeć zaburzenia przetwarzania sensorycznego.

Należy zaznaczyć, że zaburzenia przetwarzania sensorycznego można obserwować już u niemowląt i małych dzieci. Mogą one zaburzać prawidłowy rozwój ruchowy, wpływać na komfort dziecka podczas pielęgnacji, przyjmowania pokarmów oraz sen i emocje, w wyniku czego mogą wpływać na zaburzenia regulacji.

Zajęcia z integracji sensorycznej wykorzystuje się wspomagająco w terapii u dzieci z autyzmem, Zespołem Aspergera, nadruchliwością psychoruchową, Zespołem Downa oraz innymi dysfunkcjami rozwojowymi, w celu poprawy ich funkcjonowania. U pacjentów z problemami neurologicznymi (między innymi u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym) pełna terapia SI nie jest możliwa wykorzystuje sie jej elementy do stymulacji sensorycznych.

Terapia SI

Terapia jest przeznaczona dla wszystkich osób u których zostały zdiagnozowane zaburzenia integracji sensorycznej (zaburzenia SI).
Należy jednak pamiętać, że pomimo szerokiego spektrum problemów które dotyczy nie jest lekiem na wszystkie trudności.
Podczas terapii dziecko wykonuje czynności dostarczające stymulacji określonych zmysłów, a także aktywności wywołujące określone reakcje. Trudność podejmowanych aktywności jest dostosowana do możliwości dziecka.
Terapia prowadzona bazuje przede wszystkim na ruchu, jako naturalnym sposobie rozwoju, a także zabawie, która jest naturalną formą nauki dziecka. Dzięki temu dziecko jest zaangażowane, pracuje chętnie i szybciej robi postępy. Czasem terapia zostaje uzupełniona o dietę sensoryczną – aktywności które dziecko wykonuje w domu.

Terapia zaburzeń integracji sensorycznej ma na celu wzmocnienie zdolności do uczenia się mózgu, do przyswajania różnorodnych specyficznych (także szkolnych) umiejętności. Należy zaznaczyć , że nie jest zastąpieniem, ale uzupełnieniem terapii uczących technik szkolnych, a prawidłowo przebiegające procesy integracji sensorycznej są fundamentem do zdobywania kolejnych umiejętności.

Oferuję Państwu konsultacje z zakresu integracji sensorycznej dla dzieci i niemowląt.

Serdecznie zapraszamy do kontaktu na podany adres email bądź telefonicznie.